هورمون درمانی و پرتو درمانی سرطان سینه مردان

برخی از مردان مبتلا به سرطان سینه، اغلب علاوه بر سایر روش های درمانی، به پرتو درمانی نیز نیاز دارند. توصیه های مربوط به پرتو درمانی سرطان سینه در مردان به طور عمده از توصیه های مربوط به سرطان پستان زنان گرفته شده است زیرا مطالعات کافی در مورد مردان انجام نشده است. نیاز به پرتو درمانی به نوع جراحی سرطان سینه مردان یا اینکه سرطان به غدد لنفاوی یا جایی دیگر در بدن شما سرایت کرده است یا خیر بستگی دارد. تومورهایی که بزرگ هستند یا پوست را درگیر می کنند نیز ممکن است به پرتودرمانی نیاز داشته باشند. شما می توانید فقط یک نوع تابش یا ترکیبی از انواع مختلف پرتو را داشته باشید. در ادامه مقاله به بررسی کامل هورمون درمانی و پرتو درمانی سرطان سینه مردان می پردازیم.

پرتودرمانی درمانی با پرتوهای پرانرژی (مانند اشعه ایکس) یا ذراتی است که سلول های سرطانی را از بین می برد. متداول ترین نوع پرتودرمانی برای مردان مبتلا به سرطان پستان، پرتو درمانی خارجی نامیده می شود. در این روش، دستگاهی تشعشع را بر روی ناحیه تحت تأثیر سرطان متمرکز می کند.

• چه زمانی ممکن است از پرتو درمانی برای سرطان سینه مردان استفاده شود؟
• بیمار مبتلا به سرطان سینه چه زمانی پرتو درمانی خواهد شد؟
• آماده شدن برای پرتو درمانی سرطان سینه مردان
• عوارض جانبی احتمالی پرتو درمانی سرطان سینه مردان
• هورمون درمانی برای سرطان پستان در مردان
• چه نوع داروهایی در هورمون درمانی استفاده می شود؟
• عوارض جانبی احتمالی هورمون درمانی سرطان سینه مردان

• پس از جراحی محافظت از پستان (BCS)، برای کمک به کاهش احتمال بازگشت سرطان در بافت باقی مانده پستان یا غدد لنفاوی مجاور. تابش برای مردان مبتلا به سرطان پستان کمتر از زنان است و بیشتر به این دلیل است که عمل جراحی حفظ پستان (BCS) به همان اندازه انجام نمی شود.
• بعد از عمل جراحی ماستکتومی، به خصوص اگر سرطان بزرگتر از 5 سانتی متر (حدود 2 اینچ) باشد، به پوست متصل شده باشد یا سرطان در غدد لنفاوی پیدا شود.
• اگر سرطان به سایر قسمت های بدن مانند استخوان ها یا مغز گسترش یافته باشد.

اینکه کدام مناطق به پرتو درمانی احتیاج دارند بستگی به این دارد که شما جراحی ماستکتومی یا جراحی محافظت از پستان انجام داده اید و اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی مجاور رسیده یا نه. اگر شما تحت عمل جراحی ماستکتومی قرار گرفته اید و دارای هیچ غدد لنفاوی مبتلا به سرطان نیستید، پرتودرمانی بر روی دیواره قفسه سینه، اسکار ماستکتومی و هرجای دیگر پس از جراحی انجام خواهد شد.

• اگر BCS داشته باشید، به احتمال زیاد به کل پستان (که به آن تابش کامل پستان گفته می شود) پرتودرمانی خواهید کرد و در ناحیه پستان که سرطان برداشته شده است (به عنوان بستر تومور نامیده می شود) با تشدید تابش می توانید از ایجاد آن جلوگیری کنید. این دستگاه با مقادیر کمتری از اشعه از همان دستگاه استفاده می کند، اما پرتوها به سمت بستر تومور هدایت می شوند.
• اگر سرطان در غدد لنفاوی زیر بازو (غدد لنفاوی زیر بغل) پیدا شود، ممکن است به این ناحیه نیز پرتودرمانی داده شود. در بعضی موارد، ناحیه تحت درمان ممکن است شامل گره های بالای استخوان یقه (غدد لنفاوی سوپلاکولایکولار) و گره های زیر استخوان پستان در مرکز قفسه سینه (غدد لنفاوی پستانی داخلی) باشد.

• تورم در دیواره پستان یا قفسه سینه
• تغییرات پوست در ناحیه تحت درمان مانند آفتاب سوختگی (قرمزی، لایه برداری پوست، تیره شدن پوست)
• خستگی

تیم مراقبت های بهداشتی شما ممکن است به شما توصیه کنند از قرار گرفتن در معرض آفتاب پوست تحت درمان قرار نگیرید زیرا باعث بدتر شدن تغییرات پوست می شود. بیشتر تغییرات پوستی طی چند ماه بهتر می شود. تغییرات در بافت پستان معمولاً طی 6 تا 12 ماه از بین می رود، اما ممکن است بیشتر طول بکشد. پرتودرمانی خارجی می تواند بعداً نیز عوارض جانبی ایجاد کند:

• تشعشع به دیواره پستان یا قفسه سینه گاهی اوقات می تواند به برخی از اعصاب بازو آسیب برساند. به این حالت پلکسی پاپاتی بازویی می گویند و می تواند منجر به بی حسی ، درد و ضعف شانه ، بازو و دست شود.
• تشعشع به گره های لنفاوی زیر بغل می تواند باعث ایجاد لنف ادم، نوعی درد و تورم در بازو یا قفسه سینه شود.
• در موارد نادر، پرتودرمانی ممکن است باعث ضعیف شدن دنده ها شود که در نهایت منجر به شکستگی می شود.
• قسمت هایی از ریه ها و قلب بیشتر تحت تابش قرار می گرفتند، می توانند منجر به آسیب طولانی مدت این اندام ها شود. تجهیزات مدرن پرتودرمانی به پزشکان امکان می دهد تا پرتوهای پرتوی را بهتر متمرکز کنند، بنابراین امروزه این مشکلات نادر است.
• عارضه بسیار نادر تشعشع در پستان یا دیواره قفسه سینه، ایجاد سرطان دیگری به نام آنژیوسارکوم است.

برخی از سرطان های پستان در پاسخ به هورمون های استروژن یا پروژسترون رشد می کنند. استروژن و پروژسترون معمولاً به عنوان هورمون های زنانه در نظر گرفته می شوند، اما مردان نیز در بدن خود، فقط در سطوح پایین تر، آن ها را دارند. حدود 9 مورد از 10 سرطان پستان در مردان گیرنده هورمونی مثبت است. این باعث می شود که آن ها بیشتر به درمان های هورمونی پاسخ دهند. سرطان های پستان می توانند گیرنده استروژن (ER) مثبت یا گیرنده پروژسترون (PR) مثبت یا هر دو باشند. هورمون درمانی به افرادی که تومور آنها هم ER و هم PR منفی باشد، کمک نمی کند.

داروی تاموکسیفن و توریمیفن

این داروها گیرنده های استروژن را در سلول های سرطانی پستان مسدود می کنند. با مسدود کردن گیرنده های استروژن، این داروها از اتصال استروژن به سلول های سرطانی جلوگیری می کنند و رشد سلول ها متوقف می شود. هر دو دارو روزانه به صورت قرص مصرف می شوند.

تاموکسیفن بهترین داروی هورمونی مورد مطالعه برای سرطان پستان در مردان است و اغلب در ابتدا استفاده می شود. اگر تاموکسیفن موثر واقع نشود (یا کار خود را متوقف کند)، ممکن است داروهای دیگر هورمونی نیز امتحان شوند، اما این تا حد زیادی بر اساس میزان عملکرد آنها در زنان مبتلا به سرطان پستان است. مطالعات گسترده در مورد زنان مبتلا به سرطان های گیرنده مثبت هورمونی که با جراحی کاملاً برداشته شده اند، نشان می دهد که مصرف تاموکسیفن پس از جراحی به مدت 5 سال، احتمال بازگشت سرطان را به نصف کاهش می دهد. مصرف آن به مدت 10 سال ممکن است حتی بیشتر کمک کند. مطالعات در مورد مردان مبتلا به سرطان پستان کمتر بوده است، اما نشان می دهد که مصرف تاموکسیفن پس از جراحی در مراحل اولیه سرطان پستان می تواند احتمال بازگشت سرطان را کاهش داده و بقا را بهبود بخشد. از تاموکسیفن می توان برای درمان سرطان پستان متاستاتیک نیز استفاده کرد.

تورمیفن مانند تاموکسیفن عمل می کند، اما به همین راحتی استفاده نمی شود و فقط برای بیماران مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک تأیید می شود. اگر تاموکسیفن قبلاً استفاده شده باشد و دیگر کار نکرد، احتمالاً موثر نخواهد بود. شایع ترین عوارض جانبی تاموکسیفن و توریمیفن عبارتند از:

• گرگرفتگی
• مشکلات جنسی
• خستگی

برخی از مردان مبتلا به سرطان که به استخوان ها سرایت کرده اند ممکن است دچار درد تومور در عضلات و استخوان ها شوند. این معمولاً به سرعت کاهش می یابد، اما در بعضی موارد نادر نیز ممکن است یک مرد سطح کلسیم زیادی در خون پیدا کند که کنترل آن سخت است. اگر این اتفاق بیفتد ، ممکن است لازم باشد درمان برای مدتی متوقف شود. عوارض جانبی نادر، اما جدی تر نیز ممکن است:

لخته شدن خون یکی دیگر از عوارض غیرعادی، اما جدی است. آنها معمولاً در پاها ایجاد می شوند، اما گاهی ممکن است تکه ای از لخته شکسته شود و در نتیجه انسداد شریان ریه ها شود. در صورت بروز درد، قرمزی یا تورم در قسمت پایینی پا (ساق پا)، تنگی نفس یا درد قفسه سینه، بلافاصله با پزشک یا پرستار خود تماس بگیرید، زیرا اینها می توانند از علائم لخته یا انسداد شریان ریه باشند.

داروی بازدارنده های آروماتاز

این گروه از داروها شامل آناستروزول، لتروزول و اگزمستان است. این داروها با مسدود کردن آنزیمی (آروماتاز) در بافت چربی که هورمون های مردانه را از غدد فوق کلیه به استروژن تبدیل می کند، تولید استروژن را متوقف می کنند. مهار کننده های آروماتاز ​​روزانه به صورت قرص مصرف می شوند. آنها در درمان سرطان پستان در زنان بسیار موثر بوده اند، اما در مردان مطالعه خوبی نشده است. هنوز هم، بعضی از پزشکان از آنها برای درمان سرطان پیشرفته پستان در مردان استفاده می کنند، که اغلب با یک آنالوگ هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین ساز (LHRH) ترکیب می شود تا تولید هورمون توسط بیضه ها را متوقف کند. این داروها معمولاً در صورت قطع اثر تاموکسیفن استفاده می شوند. عوارض اصلی آن نازک شدن استخوان ها و درد در عضلات و مفاصل است.

داروی فولوسترانت

دارویی است که بر روی گیرنده های استروژن نیز اثر می گذارد، اما این دارو به جای انسداد گیرنده ها، آنها را از بین می برد. Fulvestrant برای درمان سرطان پستان متاستاتیک استفاده می شود، اغلب بعد از اینکه دیگر داروهای هورمونی (مانند تاموکسیفن و اغلب یک مهار کننده آروماتاز) متوقف شدند. این دارو با تزریق به باسن هر 2 هفته یکبار و سپس ماهانه تجویز می شود. رایج ترین عوارض جانبی گرگرفتگی، حالت تهوع خفیف، سردرد و درد در محل تزریق است.

داروی مگسترول

دارویی مانند پروژسترون است. مشخص نیست که چگونه رشد سلول های سرطانی را متوقف می کند، اما به نظر می رسد که در رقابت برای مکان های گیرنده هورمون در سلول ها باشد. این یک داروی قدیمی است که معمولاً مخصوص مردانی است که دیگر به سایر اشکال هورمون درمانی پاسخ نمی دهند. میگسترول ممکن است خطر لخته شدن خون را افزایش دهد و با افزایش اشتها اغلب باعث افزایش وزن می شود.

ارکیکتومی (اخته)

برداشتن بیضه با جراحی (ارکیکتومی) روش دیگری برای تنظیم هورمون هایی است که ممکن است بر رشد سرطان پستان تأثیر بگذارد. حذف بیضه ها میزان تستوسترون و سایر آندروژن ها (هورمون های مردانه) را بسیار کاهش می دهد. بیشتر سرطان های پستان در مردان گیرنده های آندروژن دارند که ممکن است باعث رشد سلول ها شوند. آندروژن ها همچنین می توانند در بدن به استروژن تبدیل شوند. ارکیکتومی اکثر سرطان های پستان در مردان را کوچک می کند و ممکن است به درمان های دیگر مانند تاموکسیفن کمک کند. این روش زمانی یک روش درمانی معمول برای سرطان پستان در مردان بود، اما اکنون به دلیل رویکردهای جدید غیر جراحی برای کاهش سطح آندروژن مانند آنالوگ های LHRH، کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.