یکی از اولین مراحل درمان سرطان، پس از اینکه به شما گفته می شود یکی از نزدیکانتان مبتلا به سرطان است، داشتن آگاهی از این بیماری و نحوه برخورد با بیمار سرطانی است. این به شما کمک می کند روند بیماری را بفهمید و از آنچه در پیش است مطلع باشید. نکاتی که باید نزدیکان بیمار سرطانی در نظر داشته باشند را به ترتیب در این مقاله بررسی خواهیم کرد.

• در روند درمان بیماری سرطان چگونه با تأخیرهای پزشکی کنار بیاییم؟
• در طول درمان سرطان چگونه با عدم اطمینان کنار بیاییم؟
• چگونه با انتظار برای تشخیص سرطان کنار بیاییم؟
• چگونه می توانیم خود را با نتیجه تشخیص تنظیم کنیم؟
• چه چیزی باید درباره درمان بدانم؟
• آیا ابزاری برای کمک به استقلال بیمار در حین و بعد از درمان وجود دارد؟
• چه چیزی باید در مورد داروهای جدید درمان سرطان بدانیم؟
• اگر بیمار از درمان سرطان امتناع ورزد چه باید کرد؟
• با پایان دوره درمان سرطان چه اتفاقی می افتد؟
• چه زمانی بیمار می تواند به فعالیت های عادی خود برگردد؟
• اگر درمان متوقف نشود چه می شود؟
• وقتی درمان سرطان دیگر جوابگو نیست چکار باید کرد؟

وقتی فردی به سرطان مبتلا است، هیچ کس نمی تواند نتیجه آن را پیش بینی کند. اگرچه راهی برای دانستن آنها به طور قطعی وجود ندارد، تیم مراقبت از سرطان، باید بتواند در مورد چگونگی پیش رفتن اوضاع به شما ایده دهند. با گذشت زمان و شناخت بیشتر فرد مبتلا به سرطان، این امر واضح تر می شود.

برخی از اولین سوالاتی که شما و فرد مبتلا به سرطان باید از پزشک و یا تیم مراقبت از سرطان بپرسید به شرح زیر است:

• چه نوع سرطانی است؟
• کجاست؟ آیا از آنجا که شروع شده فراتر رفته است؟
• گزینه های مداوا چه هست؟ کدام را پیشنهاد می کنید؟
• هدف از این درمان چیست؟
• چه مدت درمان طول می کشد؟ چگونه خواهد بود؟ کجا انجام خواهد شد؟
• چه عوارضی را باید انتظار داشته باشیم؟
• درمان چگونه بر فعالیت های روزمره تأثیر می گذارد؟
• نتیجه احتمالی بلند مدت چیست؟

بعضی اوقات ممکن است مدتی طول بکشد تا نتایج آزمایشگاه مشخص شوند. مقابله با این مسئله حتی زمانی که منتظر دریافت نتایج آزمایش هستید برای دیدن سرطان یا بازگشت سرطان حتی دشوارتر است. اطلاع از تغییر در شمارش خون یا تومور یا توده ترسناک است و نمی دانید که آیا سرطان است.

انتظار برای این نتایج می تواند اضطراب آور باشد و افراد احساسات شدید از جمله ناباوری، ترس، عصبانیت و غم و اندوه را تجربه کنند. مهم است که بدانید داشتن چنین احساسی برای شما و بیمار امری طبیعی است. برخی از افراد در صحبت با دیگران در مورد آنچه اتفاق می افتد راحت می شوند، در حالی که دیگران مایلند آن را بسیار خصوصی نگه دارند. سعی کنید در این مدت به خواسته های بیمار احترام بگذارید.

تأخیر در شروع درمان سرطان 

برنامه ریزی برای درمان سرطان زمان بر است. اکثر افراد می خواهند فوراً درمان را شروع کنند. آنها نگرانند كه زمان زيادي براي انجام آزمايشات يا تصميم گيري بگذرد كه مي تواند براي مقابله با سرطان صرف شود.

درمان سرطان باید خیلی زود پس از تشخیص شروع شود، اما با صبر چند هفته ای برای شروع درمان صدمه ای نخواهد دید. این به فرد مبتلا به سرطان فرصت می دهد تا در مورد تمام گزینه های درمانی خود با تیم مراقبت از سرطان، خانواده و دوستانش صحبت کند و سپس تصمیم بگیرد که بهترین گزینه برای آنها است.

همچنین ممکن است بیمار بخواهد نظر دیگری درباره بهترین روش درمانی بدست آورد. این اغلب ایده خوبی است، خصوصاً اگر بیمار بتواند به پزشکی با تجربه در درمان نوع سرطان خود مراجعه کند. نظر دوم می تواند به فرد مبتلا به سرطان اطلاعات بیشتری بدهد و به آنها کمک کند تا در انتخاب برنامه درمانی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.

بیمار همچنین ممکن است بخواهد یا نیاز به زمان دارد تا خود را آماده کند تا فعالیت های طبیعی خود را در حین معالجه متوقف کند. به عنوان مثال، تمهیداتی برای کار یا مراقبت از کودک ممکن است لازم باشد این برنامه ریزی های از پیش می تواند به بیمار کمک کند تا با تمرکز بیشتری با درمان مواجه شود. 

اگر شما یا بیمار نگران هستید که بلافاصله درمان شروع نمی شود، نگرانی های خود را با تیم مراقبت از سرطان در میان بگذارید و مطمئن باشید که هر گونه تاخیر مشکلی ایجاد نمی کند.

هیچ کس نمی تواند عوارض جانبی یا مشکلاتی را که عزیز شما در طول درمان با آن روبرو خواهد شد را پیش بینی کند. و حتی پس از درمان موفقیت آمیز، هنوز هم احتمال بازگشت سرطان وجود دارد. حتی ممکن است در آینده یک سرطان جدید و متفاوت وجود داشته باشد. برخی از ایده هایی که به دیگران کمک کرده اند تا با عدم اطمینان و ترس کنار بیایند و احساس امیدواری بیشتری داشته باشند عبارتند از:

• بیاموزید که برای سالم نگه داشتن فرد مبتلا به سرطان چه کاری می توانید انجام دهید و با خدمات در دسترس خود آشنا شوید. این می تواند حس کنترل بیشتری به شما بدهد.
• بدانید که شما نمی توانید بر برخی از جنبه های سرطان کنترل داشته باشید. در این موارد پذیرفتن شما بجای مبارزه کردن، کارسازتر است.
• سعی کنید ترس خود را کنار بگذارید، اما آنها را انکار نکنید. طبیعی است که این افکار به ذهن شما خطور می کنند، اما لازم نیست که آنها را در آنجا نگه دارید. برخی از مردم آنها را به تصویر می کشند که در حال شناور شدن یا بخار شدن هستند. دیگران آنها را به یک قدرت بالاتر برای اداره کردن امور تبدیل می کنند.
• احساس ترس یا عدم اطمینان را با یک دوست یا مشاور معتمد ابراز کنید. گشودگی و برخورد با احساسات به بسیاری از افراد کمک می کند کمتر احساس نگرانی کنند. وقتی احساسات شدیدی مانند ترس ابراز می شوند، بهتر می توانید این احساسات را کنار بگذارید.
• از انرژی خود برای تمرکز بر سلامتی و آنچه اکنون می توانید انجام دهید استفاده کنید تا تا آنجا که می توانید سالم بمانید. به یاد داشته باشید که از خود و همچنین فرد مبتلا به سرطان مراقبت کنید.
• روش هایی پیدا کنید تا به خودتان کمک کنید تا آرام باشید.
• برای ورزش منظم وقت بگذارید و تا جایی که می توانید تحرک داشته باشید.
• زندگی خود را تا حد ممکن طبیعی نگه دارید و تغییراتی در سبک زندگی خود ایجاد کنید. این ها تنها مواردی هستند که می توانید کنترل کنید.

شما در سلامتی شخصی که از او مراقبت می کنید نقش مهمی دارید، اما نمی توانید عملکرد او را از نظر جسمی یا روحی کنترل کنید. مراقب باشید که پیشرفت و روزهای خوب عزیزتان را به عنوان اثبات مهارت مراقبت از خود نبینید. اگر این کار را انجام دهید، احتمالاً خودتان را در روزهای بد و عقب گرد هم سرزنش خواهید کرد. عدم قطعیت و پستی و بلندی بخشی از مقابله با سرطان است. هیچ کس، حتی بهترین مراقب، نمی تواند آنها را کنترل کند.

دیگران ممکن است سعی کنند روزهای خود را تا حد ممکن به طور عادی سپری کنند و به آن فکر نکنند. بیشتر افراد وقتی منتظر نتیجه آزمایش هستند ترکیبی از ترس و امید دارند.ممکن است بخواهید وقتی این نتایج به اشتراک گذاشته می شود در کنار عزیزتان باشید. می توانید به یاد داشته باشید، سوالات خود را به یاد بیاورید، و شروع به آماده سازی خود و دیگران برای موارد بعدی کنید.

بیمار ممکن است بتواند به تنهایی به برخی از روش های درمانی مراجعه کند. برای سایر روشهای درمانی، ممکن است کسی نیاز به رانندگی یا همراهی داشته باشد فرد مبتلا به سرطان ممکن است به بیش از یک نوع درمان نیاز داشته باشد و هر نوع با چالشهای خاص خود همراه است.

درمان می تواند طولانی یا نسبتاً کوتاه باشد، اما حتی درمان های کوتاه مدت زندگی فرد را برای چندین هفته مختل می کند. به عنوان مراقب، ممکن است زندگی شما و خانواده شما نیز مختل شود. ممکن است متوجه شوید که باید از کار خود مرخصی بگیرید. برخی از سوالاتی که ممکن است بخواهید پیش از موعد با تیم سرطان در میان بگذارید عبارتند از:

• چه علائمی را باید فوراً به شما بگوییم؟ کدام یک می توانند صبر کنند؟
• چگونه بعد از ساعت اداری به شما برسیم؟ آخر هفته؟ تعطیلات؟
• برای کنترل عوارض جانبی چه کاری می توانیم انجام دهیم؟
• چگونه می فهمیم که آیا درمان موثر است؟
• این اطلاعات را بنویسید و آنها را نگه دارید. اگر بعداً یا شخص دیگری به مشکلی برخورد کند، این واقعاً می تواند کمک کند.

برخی دیگر از این موارد واکرها، صندلی های چرخدار، صندلی های دوش، تشک های حمام، میله های چنگک، کالاهای قابل حمل یا ادرار هستند. سیستم های پاسخ پزشکی تحت نظارت، وب کم ها و سیستم های داخلی از دیگر گزینه هایی هستند که می توانند به برخی از بیماران کمک کنند تا احساس امنیت کنند و به مراقبت کننده آرامش خاطر دهند. اما حتی چیزهای کوچک مانند سازمان دهنده قرص یا تقویم دیواری بزرگ نیز می تواند کارها را برای همه آسان کند.

درباره کارهایی که فرد مبتلا به سرطان می خواهد یا باید انجام دهد و اینکه چگونه این وسایل باعث سهولت یا امنیت آن می شوند، فکر کنید. اگر مطمئن نیستید، با تیم مراقبت از سرطان یا شاید یک متخصص کاردرمانی در مورد ابزارهایی که ممکن است در خانه کمک کنند صحبت کنید. این متخصصان می توانند ایده هایی برای راه های کمک به بیمار به شما ارائه دهند. آنها همچنین می توانند به شما کمک کنند که وسایل کمکی مورد نیاز خود را از کجا بخرید یا اجاره کنید. و برخی نیز ممکن است تحت پوشش بیمه درمانی باشند.

• چگونه و چه وقت دارو باید مصرف شود؟
• دوز چقدر است؟
• آیا باید همراه غذا، آب مصرف شود؟
• آیا عوارض جانبی وجود دارد؟ (مثل خواب آلودگی، حالت تهوع یا خشکی دهان؟)
• چگونه می فهمید که کار می کند؟ چه مدت قبل از اینکه انتظار داشته باشید کار کند؟
• آیا با سایر داروها یا مکمل هایی که بیمار مصرف می کند تداخل ایجاد می کند؟
• آیا غذاها، ویتامین ها یا داروهایی وجود دارد که در هنگام مصرف این دارو از مصرف آنها خودداری شود؟
• اگر یک دوز فراموش شود، چه کاری باید انجام دهید؟
• اگر بیمار از درمان سرطان امتناع کند چه می شود؟

شاید فرد دارای مشکلات سلامتی باشد که درمان سرطان را دشوارتر یا خطرناک تر می کند. گاهی اوقات، اعتقادات مذهبی شخص، سن و سال بیمار در این تصمیم نقش دارد. دلایل زیادی وجود دارد که باعث می شود افراد درمان سرطان را انجام ندهند. خوب است اگر از عزیز خود در مورد دلایل خودداری از درمان سرطان سوال کنید.اغلب اوقات، دلایل منطقی است و به شما ایده بهتری از آنچه می گذرد، می دهد.

همچنین خوب است که به بیمار نظر خود را بگویید. ممکن است چیزی مانند این بگویید: من چنین چیزی به آن فکر نکرده بودم و خوشحالم که دیدگاه خود را با من در میان گذاشتی. یا کاش با پزشک در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید.

حتی پس از اینکه فرد از درمان سرطان امتناع ورزید، مهم است که اطمینان حاصل کنید که گزینه های خود را کاملاً درک کرده است. ممکن است بخواهید از بیمار بخواهید تا در مورد تصمیم گیری و اینکه آیا روش های درمانی کمک می کند با پزشک صحبت کند. برخی از بیماران موافقت می کنند که با یک دکتر صحبت کنند و دیگران با این موضوع موافقت نمی کنند.

اما اگر بعد از صحبت با پزشک، فرد هنوز از درمان خودداری کند تعجب نکنید. بازهم، آنها حق دارند که خودشان انتخاب کنند، همانطور که شما حق دارید همان احساسی را که دارید احساس کنید. سعی کنید آن را از دید شخص مبتلا به سرطان ببینید و همچنان به حمایت خود ادامه دهید.

مراقبت های حمایتی می تواند به هر فردی مبتلا به سرطان کمک کند. حتی کسانی که مطمئن هستند که نمی خواهند خود سرطان را درمان کنند. مراقبت های حمایتی که گاهی اوقات مراقبت تسکینی نامیده می شود، از ابتلا به درد شدید، حالت تهوع یا علائم دیگر در افراد سرطانی جلوگیری می کند. این مراقبت است که هدف آن علائم، نه سرطان است. این به فرد کمک می کند تا آنجا که ممکن است احساس راحتی کند.

کسی که از مراقبت از سرطان امتناع می ورزد، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. کارکنان بیمارستان مراقبت های تسکینی یا حمایتی را انجام می دهند تا با ادامه روند سرطان، علائم کنترل شود. آنها همچنین سعی می کنند به خانواده و بیمار کمک کنند تا از وقت باقی مانده خود نهایت استفاده را ببرند.

بیماری که قادر به تصمیم گیری خود است ممکن است تصمیم بگیرد که از این مراقبت نیز خودداری کند. این می تواند برای خانواده و نزدیکان سخت باشد، در حالی که می دانید فرد در حال رنج است اما می داند که مراقبت های حمایتی می تواند درد و سایر علائم را کاهش دهد. اگر این اتفاق بیفتد، عزیزان معمولاً بهترین کاری را که می توانند انجام می دهند، اما باید مراقبت های تسکینی و آرامشی را به عنوان یک گزینه ادامه دهند. با بدتر شدن وضعیت بیمار، این مراقبت بیشتر مورد نیاز خواهد بود.

در اینجا هنوز عدم اطمینان برای مقابله وجود دارد. دانستن اینکه آیا سرطان ممکن است دوباره عود کند یا خیر، حتی اگر دکتر بگوید "هیچ اثری از سرطان وجود ندارد" دشوار است. این نوع سوالات را از پزشک بپرسید و پاسخ ها را برای بعداً بنویسید:

• چه نوع بازدیدهای پیگیری مورد نیاز است؟ چند وقت یکبار و چه مدت؟
• آیا علائمی وجود دارد که باید به شما اطلاع دهیم؟ چه کسی باید برای مشکلات دیگر فراخوانی کنیم؟
• چه زمانی بیمار می تواند به برنامه کاری منظم خود برگردد (اگر از کار خارج شده یا ساعات کمتری کار کرده است)؟
• چگونه می توان فهمید که سرطان دوباره برگشته است؟

پس از پایان درمان، مطمئن شوید که بیمار کپی اطلاعات پزشکی خود را دارد. برخی افراد به جای اینکه منتظر بمانند تا آخر، این معلومات را هنگام گذراندن دوره درمان، جمع آوری می کنند. در هر صورت، پس از جمع آوری تمام این اطلاعات، حتماً نسخه هایی از آن را برای بیمار نگه دارید. این سوابق در مواردی که بعداً سوالاتی مطرح شود، بیمار باید در آینده به پزشک دیگری مراجعه کند یا در صورت بازگشت سرطان مهم است.

ممکن است درمان های نجات دهنده از طریق بیمار بر روی روش هایی تأثیر بگذارد که هرگز از بین نمی روند. برای برخی از افراد، تأثیرات طولانی مدت به معنای تغییر در زندگی دائمی است، به طوری که آنها نمی توانند به زندگی قبل از درمان برگردند. برای بیمار و گاهی اوقات عزیزان ناراحت می شوند که ممکن است به دلیل درمان از دست رفته باشد. پذیرش این ضررها هم برای بیمار و هم برای مراقب می تواند طول بکشد.

به عنوان مراقب، ممکن است خود را در انجام کارهایی که در هنگام معالجه بیمار انجام می داد مشاهده کنید. اما مهم این است که با گذشت زمان، اجازه دهید بیمار به انجام کارهایی که می توانند و باید به تنهایی انجام دهد برگردد.

این ممکن است در طی چند ماه با تقویت بیمار اتفاق بیفتد. هر هفته یا همین حدود مراجعه کنید تا ببینید چه کاری انجام می دهید که بیمار می تواند انجام دهد، چه به تنهایی یا با کمی کمک. اگر مواردی وجود دارد که بیمار قادر به انجام آنها نیست، با پزشک در مورد ارجاع به یک فیزیوتراپیست یا کاردرمان صحبت کنید. این متخصصان ممکن است بتوانند با کمک به ایجاد قدرت عضلانی و یا ارائه وسایل کمکی، توانایی های بیمار را به حداکثر برسانند.

شما در هنگام معالجه به بیمار کمک می کنید، بنابراین عوارض جانبی مداوم و ملاقات های مکرر برای مقابله با آن وجود دارد. تفاوت در این است که در این حالت، شما واقعاً نمی دانید چه مدت دوام خواهد آورد. زندگی با این عدم اطمینان می تواند یک چالش اضافی باشد.

برخی از بیماران می توانند در طول درمان طولانی مدت به کار خود برگردند، اگرچه ممکن است پس از درمان به کمک بیشتری نیاز داشته باشند. همچنین ممکن است در مسئولیت های خانه، خانواده و قبض ها به کمک احتیاج داشته باشند.

در موارد دیگر، درمان های شیمیایی کمتر مکرر و مدیریت بهتر عوارض جانبی به این معنی است که مراقب می تواند در طی درمان مزمن یک برنامه طبیعی تر را انجام دهد. در بعضی موارد، هر دو بیمار و مراقب به کارهای خارج از منزل بازمی گردند. هنوز هم، شیمی درمانی یا سایر درمان ها معمولاً به این معنی است که برخی از تغییرات در برنامه مورد نیاز است.

بیمار باید در مورد مواردی تصمیم بگیرد، چه وقت من تلاش برای غلبه بر سرطان را متوقف کنم و از بقیه زندگی ام لذت ببرم؟ یا آیا ترجیح می دهم 2 ماه آینده را برای خواندن و بازی کردن با نوه هایم بگذرانم یا با عوارض جانبی کنار بیایم؟ دانستن مهمترین موارد برای بیمار به مراقب و اعضای خانواده کمک می کند تا این تصمیمات را درک کنند.

گاهی اوقات، مراقبین می توانند به بیماران در تعیین بالاترین اولویت های خود کمک کنند تا بتوانند قبل از از دست دادن شانس، روی آنها تمرکز کنند. در مواقعی دیگر، ممکن است کسی در تیم مراقبت از سرطان یا یک متخصص بهداشت روان به بیمار کمک کند تا روشن کند که مهمترین چیز برای او چیست و انتظار می رود از ادامه درمان چه چیزی انجام شود. این یک زمان دشوار برای همه است و برای درک کامل وضعیت و فهمیدن بهترین شرایط برای بیمار ممکن است به کمک تیم مراقبت از سرطان نیاز باشد.

اگر بیمار تصمیم به قطع درمان سرطان بگیرد، چه کاری می توانیم انجام دهیم؟

پس از تصمیم گیری در مورد توقف درمان درمانی (درمانی با هدف تولید درمان)، اطمینان حاصل کنید که سایر اعضای خانواده و عزیزان تصمیم بیمار را درک کرده و می توانند از آن پشتیبانی کنند. اکنون زمان یک جلسه خانوادگی دیگر است، جایی که می توان به سوالات پاسخ داد و نگرانی ها را برطرف کرد.

مطمئن شوید که سایر مراقبین روزمره نیز دعوت شده اند، اگر هنوز درگیر مراقبت از بیمار هستند. در این مرحله ممکن است نیاز به کمک اضافی از دیگران داشته باشید، زیرا اغلب کارهایی که مراقبت می کند با نزدیک شدن به پایان زندگی، بیشتر برای مراقب انجام می شود.همچنین وقت آن رسیده است که با پزشک درباره تمرکز بر مراقبت تسکینی (آسایش) صحبت کنید.

برای مقابله با علائم سرطان، از جمله درد، مشکل تنفس و خستگی می توان کارهای زیادی را انجام داد. هنگامی که به این علائم کمک می شود، بیمار اغلب انرژی بیشتری برای صرف وقت برای انجام کارهایی دارد که برای آنها بیشترین معنی را دارد. برای اطمینان از رفع سریع علائم جدید، می خواهید با دکتر در تماس نزدیک باشید.

جمع بندی

نزدیکان فرد مبتلا به سرطان، همیشه نگرانی ها و اضطراب هایی دارند که با قرار گرفتن در جریان درمانی بیمار و کسب اطلاعات کامل و دقیق میتوانند نگرانی و اضطراب خود را به امیدواری و آرامش تبدیل کنند. در نظر داشته باشید آگاهی ما به عنوان همراه بیمار، نقش مهم و اساسی در گذران این دوره دارد. در نتیجه پس از دانستن نام و مرحله سرطان، می توانید با مراجعه به کلینیک و صحبت با یک متخصص اطلاعات بیشتری در مورد آن سرطان کسب کنید. انستیتو کانسر پردیس جهت ارائه خدمات به موقع در راستای انجام درمان همیشه در کنار بیماران عزیز می باشد. به امید آنکه تشخیص به موقع سرطان و پیگیری راه های درمان، بهبودی و تندرستی هر چه سریع تر برای همه بیماران حاصل شود.