عوامل خطر متفاوتی وجود دارد که می تواند احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش دهد. زنان بدون هیچ یک از این عوامل خطر بندرت به سرطان دهانه رحم مبتلا می شوند. اگرچه عوامل خطر سرطان دهانه رحم می تواند شانس ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش دهد، اما بسیاری از زنانی که این عوامل خطر را دارند به این بیماری مبتلا نمی شوند. وقتی به عوامل خطر سرطان دهانه رحم فکر می کنید، تمرکز بر روی عواملی است که می توانید آن ها را تغییر دهید یا از آن ها اجتناب کنید (مانند سیگار کشیدن یا عفونت ویروس پاپیلومای انسانی).

• عوامل خطر سرطان دهانه رحم
• عوامل خطر سرطان دهانه رحم قابل تغییر
• عوامل خطر سرطان دهانه رحم غیر قابل تغییر
• عواملی که ممکن است عوامل خطر دهانه رحم را کاهش دهند

•  

عوامل خطر هر چیزی است که احتمال ابتلا به یک بیماری مانند سرطان را افزایش می دهد. سرطان های مختلف عوامل خطر متفاوتی دارند. به عنوان مثال، قرار گرفتن پوست در معرض نور شدید خورشید یک عامل خطر برای سرطان پوست است و سیگار کشیدن نیز، یک عامل خطر برای بسیاری از سرطان ها می باشد. اما داشتن یک عامل خطر یا حتی چندین عامل به معنای ابتلا به این بیماری نیست.

عوامل خطر سرطان دهانه رحم قابل تغییر

عفونت توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مهمترین عامل خطر سرطان دهانه رحم است. HPV گروهی متشکل از بیش از 150 ویروس مرتبط است. برخی از آن ها باعث نوعی رشد غده ای به نام پاپیلوما می شوند که بیشتر به زگیل معروف هستند.

• HPV می تواند سلول های سطح پوست مقعد، دهان و گلو را بپوشاند اما خون یا اندام های داخلی مانند قلب یا ریه ها را آلوده نمی کند.

• در هنگام تماس پوست با پوست، HPV می تواند از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود. یکی از راه های انتشار HPV فعالیت جنسی می باشد.

• انواع مختلف HPV باعث ایجاد زگیل در قسمت های مختلف بدن می شود.

• برخی از میکروب HPV باعث ایجاد زگیل روی دست و پا می شوند و برخی دیگر بر روی لب ها یا حتی زبان زگیل را ایجاد می کنند.

انواع خاصی از HPV ممکن است باعث ایجاد زگیل در اندام های تناسلی زن و مرد و اطراف آن یا حتی در ناحیه مقعد شود. به این نوع، HPV کم خطر گفته می شود زیرا به ندرت با سرطان در ارتباط هستند. انواع دیگر HPV انواع پرخطر نامیده می شوند زیرا به شدت با سرطان ها از جمله سرطان دهانه رحم در زنان، سرطان آلت تناسلی مرد، سرطان های مقعد، دهان و گلو در مردان و زنان در ارتباط است.

عفونت با HPV شایع است و در بیشتر افراد بدن می تواند به تنهایی عفونت را برطرف کند. با این حال، گاهی اوقات عفونت از بین نمی رود و مزمن می شود. عفونت مزمن، به ویژه هنگامی که ناشی از برخی از انواع پر خطر HPV باشد، در نهایت می تواند باعث سرطان های خاصی مانند سرطان دهانه رحم شود. اگرچه در حال حاضر درمانی برای عفونت HPV وجود ندارد، اما روش هایی برای درمان زگیل و رشد غیر طبیعی سلول وجود دارد.

سابقه رابطه جنسی

چندین عامل مرتبط با سابقه جنسی شما می تواند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش دهد. این خطر به احتمال زیاد با افزایش قرار گرفتن در معرض HPV تحت تأثیر قرار می گیرد.

• فعالیت جنسی در سنین جوانی (به ویژه زیر 18 سال)

• داشتن شرکای جنسی زیاد

• داشتن یک شریک زندگی که پرخطر محسوب می شود (کسی که مبتلا به عفونت HPV است یا شرکای جنسی زیادی دارد)

سیگار کشیدن

وقتی کسی سیگار می کشد، او و اطرافیانش در معرض بسیاری از مواد شیمیایی ایجادکننده سرطان هستند که بر اندام های دیگر به غیر از ریه ها تأثیر می گذارد. این مواد مضر از طریق ریه ها جذب شده و به وسیله جریان خون در سراسر بدن منتقل می شوند.

احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم در زنان سیگاری تقریباً دو برابر افراد غیر سیگاری است. محصولات فرعی دخانیات در مخاط دهانه رحم زنان سیگاری یافت شده است. محققان بر این باورند که این مواد به DNA سلول های دهانه رحم آسیب می رسانند و ممکن است در توسعه سرطان دهانه رحم نقش داشته باشند. سیگار کشیدن همچنین باعث می شود که سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت های HPV کمتر موثر باشد.

داشتن سیستم ایمنی ضعیف

ویروس پاپیلومای انسانی (HIV)، ویروسی است که باعث ایدز می شود. ایدز سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و افراد را در معرض خطر بیشتری برای عفونت HPV قرار می دهد. سیستم ایمنی بدن در از بین بردن سلول های سرطانی و کاهش رشد و گسترش آن ها نقش مهمی دارد. در زنان مبتلا به HIV، پیش سرطان دهانه رحم ممکن است سریع تر از حالت عادی به یک سرطان مهاجم تبدیل شود.

گروه دیگری از زنان در معرض خطر سرطان دهانه رحم، کسانی هستند که برای سرکوب پاسخ ایمنی بدن خود داروهایی مصرف می کنند. مانند کسانی که تحت درمان بیماری خود ایمنی قرار دارند (که در آن سیستم ایمنی بدن بافت های بدن را بیگانه می بیند و به آن ها حمله می کند) یا کسانی که پیوند عضو انجام داده اند.

عفونت کلامیدیا

کلامیدیا نوعی باکتری نسبتاً رایج است که می تواند سیستم تولید مثل را آلوده کند و با تماس جنسی گسترش می یابد. زنانی که به کلامیدیا آلوده شده اند، معمولاً هیچ علامتی ندارند و ممکن است اصلاً ندانند که به این ویروس آلوده شده اند، مگر اینکه در طی معاینه لگن آزمایش شوند. عفونت کلامیدیا باعث التهاب لگن می شود که ممکن است در نهایت منجر به ناباروری شود. مطالعات خاص نشان می دهد که باکتری های کلامیدیا ممکن است به HPV کمک کند که در دهانه رحم زنده بمانند و این امر احتمال سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد.

استفاده طولانی مدت از داروهای ضد بارداری خوراکی (قرص های جلوگیری از بارداری)

شواهدی وجود دارد که مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی (OC) برای مدت طولانی خطر سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد. تحقیقات حاکی از آن است که خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم، در زنانی که بیشتر از OC استفاده می کنند افزایش می یابد، اما پس از توقف OC خطر دوباره کاهش می یابد و سال ها پس از قطع استفاده، به حالت عادی برمی گردد.

داشتن چندین بارداری کامل

در زنانی که 3 بار یا بیشتر بارداری کامل داشته اند، خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم افزایش می یابد. تصور می شود که این احتمالاً به دلیل افزایش قرار گرفتن در معرض عفونت HPV با فعالیت جنسی باشد. همچنین، مطالعات به تغییرات هورمونی در دوران بارداری اشاره کرده است زیرا زنان را مستعد ابتلا به عفونت HPV یا رشد سرطان می کند. نظر دیگر این است که زنان باردار ممکن است از سیستم ایمنی ضعیف تری برخوردار باشند و این امر باعث عفونت HPV و رشد سرطان می شود.

سن کم در اولین بارداری کامل
زنانی که کمتر از 20 سال داشتند و اولین بارداری کامل را انجان دادند، در اواخر زندگی بیشتر به سرطان دهانه رحم مبتلا می شوند تا زنانی که تا 25 سالگی یا بیشتر منتظر بارداری بودند.

وضعیت اقتصادی

بسیاری از زنان کم درآمد دسترسی آسان به خدمات مراقبت های بهداشتی کافی، از جمله غربالگری سرطان دهانه رحم با آزمایش پاپ اسمیر و آزمایش HPV ندارند. این بدان معناست که ممکن است از نظر سرطان دهانه رحم تحت غربالگری یا معالجه قرار نگیرند.

رژیم غذایی کم میوه و سبزیجات

زنانی که در رژیم غذایی آن ها به اندازه کافی میوه و سبزیجات وجود ندارد ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم باشند.

DES یک داروی هورمونی است که برای جلوگیری از سقط جنین بین سال های 1938 تا 1971 به برخی از زنان داده شده است. زنانی که مادرانشان DES مصرف کرده اند آدنوکارسینومای سلول شفاف واژن یا دهانه رحم بیشتر از حد انتظار می رود. این نوع سرطان در زنانی که در معرض DES قرار نگرفته اند بسیار نادر است. در هر 1000 زنی که مادرانشان در دوران بارداری از DES استفاده کرده اند، تقریباً 1 مورد آدنوکارسینومای سلول شفاف واژن یا دهانه رحم وجود دارد.

آدنوکارسینومای سلول شفاف مربوط به DES در واژن بیشتر از دهانه رحم است. به نظر می رسد این خطر در زنانی که مادرانشان در 16 هفته اول بارداری خود دارو مصرف کرده اند بیشتر است. متوسط ​​سن زنان مبتلا به آدنوکارسینومای سلول شفاف 19 سال است.

داشتن سابقه خانوادگی سرطان دهانه رحم

سرطان دهانه رحم ممکن است در برخی از خانواده ها وجود داشته باشد. اگر مادر یا خواهرتان به سرطان دهانه رحم مبتلا بودند، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر از این است که هیچ کس در خانواده به آن مبتلا نباشد. برخی از محققان گمان می کنند که برخی موارد نادر از این گرایش خانوادگی ناشی از یک بیماری ارثی است که باعث می شود برخی از زنان کمتر از دیگران بتوانند از عفونت HPV مبارزه کنند.

برخی تحقیقات نشان می دهند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم در زنانی که تا به حال از دستگاه داخل رحمی استفاده کرده اند، کمتر است. تأثیر روی خطر حتی در زنانی که کمتر از یک سال آی یو دی داشتند، دیده شد و بعد از برداشتن آی یو دی، اثر محافظتی آن باقی ماند. آی یو دی خطراتی دارد. خانمی که به استفاده از IUD علاقه مند است ابتدا باید درباره خطرات و مزایای احتمالی با پزشک خود صحبت کند. همچنین، زنی که چندین شریک جنسی دارد، باید از وسایل بهداشتی استفاده کند تا خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهد و مهم نیست که از چه روش دیگری برای جلوگیری از بارداری استفاده می کند.

جمع بندی

برای پیشگیری و درمان به موقع سرطان دهانه رحم لازم است غربالگری های لازم انجام شود. تست های مختلفی برای تشخیص دهانه رحم وجود دارند مانند تست پاپ اسمیر یا آزمایش HPV و.... اگر در نتیجه این تست ها اثری از سرطان دهانه رحم به چشم می خورد واجب است که با پزشک مربوطه مشورت کنید تا بهترین روش برای درمان سرطان دهانه رحم توسط متخصص انتخاب شود. انستیتو کانسر پردیس جهت ارائه خدمات لازم در راستای تشخیص سرطان همیشه در کنار بیماران عزیز می باشد. به امید آنکه تشخیص به موقع این سرطان و پیگیری راه های درمان آن، بهبودی و تندرستی هر چه سریع تر برای همه بیماران حاصل شود.