تشخیص سرطان دهانه رحم اغلب با HPV غیرطبیعی (ویروس پاپیلومای انسانی) یا نتیجه آزمایش پاپ اسمیر آغاز می شود. این امر منجر به آزمایشات دیگری می شود که می تواند سرطان دهانه رحم یا پیش سرطان را تشخیص دهد. تست پاپ اسمیر و HPV آزمایشات غربالگری هستند و آزمایشات تشخیصی به حساب نمی آیند و نمی توانند به طور قطعی تشخیص دهند که آیا سرطان دهانه رحم وجود دارد یا خیر. 

اگر علائمی مانند خونریزی غیرطبیعی از واژن یا درد در حین رابطه جنسی داشته باشید، باید به وجود سرطان دهانه رحم شک کنید. پزشک اولیه یا متخصص زنان اغلب می تواند آزمایش های لازم برای تشخیص پیش سرطان ها و سرطان ها را انجام دهد و همچنین ممکن است بتواند پیش سرطان را درمان کند. در صورت تشخیص سرطان تهاجمی، پزشک باید شما را به یک متخصص زنان و زایمان ارجاع دهد.

• درک نتایج آزمایش غربالگری تشخیص سرطان دهانه رحم
• آزمایشاتی برای تشخیص سرطان دهانه رحم
• انواع نمونه برداری برای تشخیص دهانه رحم
• اقدامات بعد از نمونه برداری برای تشخص سرطان دهانه رح

کولپوسکوپی
اگر علائم خاصی دارید که می تواند به معنای سرطان باشد، یا اگر نتیجه آزمایش پاپ شما سلول های غیر طبیعی را نشان دهد یا آزمایش HPV مثبت باشد، به احتمال زیاد باید روشی بنام کولپوسکوپی انجام دهید. پزشک هنگام معاینه دهانه رحم با کولپوسکوپ، یک اسپکولوم در واژن قرار می دهد تا به باز نگه داشتن آن کمک کند. کولپوسکوپ ابزاری است که در خارج از بدن می ماند و دارای لنزهای بزرگ نمایی است. این کار اجازه می دهد تا پزشک سطح گردن رحم را از نزدیک ببیند. خود کولپوسکوپی معمولاً از سایر آزمون های اسپکولوم ناراحت کننده تر نیست. این کار حتی اگر باردار باشید نیز با خیال راحت انجام می شود. مانند آزمایش پاپ اسمیر، بهتر است این کار را در دوره قاعدگی انجام ندهید.

پزشک محلول ضعیف اسید استیک (مشابه سرکه) را بر روی دهانه رحم شما قرار می دهد تا نواحی غیر طبیعی را آسان تر ببیند. در صورت مشاهده ناحیه غیرطبیعی، تکه کوچکی از بافت برداشته می شود (نمونه برداری) و به آزمایشگاه ارسال می شود تا با دقت مورد بررسی قرار گیرد. بیوپسی بهترین روش برای تشخیص قطعی یک منطقه غیرطبیعی یا یک سرطان واقعی است.

نمونه برداری کولپوسکوپی
برای این نوع نمونه برداری، ابتدا دهانه رحم با کولپوسکوپ بررسی می شود تا نواحی غیر طبیعی پیدا شود. با استفاده از پنس بیوپسی، قسمت کوچکی (حدود 8/1 اینچ) از ناحیه غیرطبیعی سطح دهانه رحم برداشته می شود. روش بیوپسی ممکن است باعث گرفتگی خفیف، درد مختصر و کمی خونریزی پس از آن شود.

کورتاژ غدد درون رحم (تراشیدن غدد درون رحم)

یک ابزار باریک (کورت یا برس) در کانال درون رحم (بخشی از دهانه رحم نزدیک به رحم) قرار می گیرد. از کرات یا برس برای تراشیدن داخل کانال برای از بین بردن مقداری از بافت استفاده می شود و سپس، برای بررسی به آزمایشگاه ارسال می شود. بعد از این روش، بیماران ممکن است احساس درد کنند و همچنین ممکن است کمی خونریزی داشته باشند.

بیوپسی مخروطی
در این روش که به عنوان مخروط سازی نیز شناخته می شود، پزشک یک قطعه از بافت مخروطی شکل را از دهانه رحم خارج می کند. پایه مخروط توسط اگزوسرویکس (قسمت بیرونی دهانه رحم) تشکیل می شود و نقطه یا راس مخروط از کانال غدد درون رحم است. بافت خارج شده در مخروط شامل ناحیه تحول است (مرز بین اگزوسیکس و اندوسرویکس، جایی که به احتمال زیاد سرطان های دهانه رحم از آنجا شروع می شود). از بیوپسی مخروطی همچنین می توان به عنوان درمانی برای از بین بردن کامل بسیاری از پیش سرطان ها و برخی سرطان های خیلی زود استفاده کرد.

روش هایی که معمولاً برای نمونه برداری های مخروطی استفاده می شود، روش برش جراحی الکترو جراحی حلقه (LEEP) است که به آن برش حلقه بزرگ ناحیه تحول (LLETZ) و بیوپسی مخروطی چاقوی سرد نیز گفته می شود.

• روش عمل جراحی حلقه (LEEP  LLETZ): در این روش با یک حلقه سیم نازک که توسط برق گرم می شود، بافت برداشته می شود که مانند یک چاقوی کوچک عمل می کند. برای این روش، از بی حسی موضعی استفاده می شود و می توان آن را در مطب پزشک انجام داد.
• بیوپسی مخروطی چاقوی سرد: این روش در بیمارستان انجام می شود. از چاقوی جراحی یا لیزر برای برداشتن بافت به جای سیم گرم شده استفاده می شود. در حین عمل بیهوش خواهید داشت (یا بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی).

عوارض احتمالی بیوپسی مخروطی شامل خونریزی، عفونت و باریک شدن دهانه رحم است. انجام هر نوع نمونه برداری از مخروط مانع بارداری اکثر خانم ها نمی شود اما اگر مقدار زیادی از بافت برداشته شده باشد، احتمال خطر زایمان زودرس در زنان بیشتر است.

سیستوسکوپی، پروکتوسکوپی و معاینه تحت بیهوشی
این موارد اغلب در زنانی که تومور بزرگ دارند انجام می شود و در صورت ابتلا به سرطان در مراحل اولیه، ضروری نیستند. در سیستوسکوپی، یک لوله باریک با لنز و نور از طریق مجرای ادرار به داخل مثانه قرار می گیرد. این کار اجازه می دهد تا دکتر مثانه و مجرای ادرار شما را بررسی کند تا ببیند آیا سرطان در این مناطق رشد کرده است یا خیر. نمونه های بیوپسی را می توان در طی سیستوسکوپی برای آزمایش در آزمایشگاه برداشت. سیستوسکوپی را می توان با بی حسی موضعی انجام داد، اما ممکن است برخی از بیماران به بیهوشی عمومی نیاز داشته باشند. پزشک به شما اطلاع می دهد که چه چیزی را باید قبل و بعد از عمل انتظار داشت.

پروکتوسکوپی یک معاینه بصری از راست روده از طریق یک لوله روشن است تا به دنبال گسترش سرطان دهانه رحم در راست روده شما باشد. پزشک شما همچنین ممکن است در حالی که تحت بیهوشی هستید معاینه لگن انجام دهد تا متوجه شود که آیا سرطان از دهانه رحم فراتر رفته است.

مطالعات تصویربرداری
اگر پزشک شما متوجه شود که شما به سرطان دهانه رحم مبتلا هستید، ممکن است مطالعات تصویر برداری خاصی برای بررسی داخل بدن انجام شود. این آزمایشات می تواند نشان دهد که آیا سرطان گسترش یافته و در صورت گسترش در کدام مناطق که این کار به شما و پزشک کمک می کند تا در مورد یک برنامه درمانی تصمیم بگیرید.

عکسبرداری از سینه
ممکن است از قفسه سینه شما عکس برداری شود تا ببینید آیا سرطان به ریه های شما گسترش یافته است یا خیر.

توموگرافی کامپیوتری (CT)
سی تی اسکن معمولاً در صورت بزرگتر بودن تومور یا نگرانی در مورد شیوع سرطان انجام می شود.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)
اسکن MRI بعضی مواقع بهتر از سایر آزمایش های تصویربرداری، مانند سی تی اسکن، به قسمت های بافت نرم بدن نگاه می کند. پزشک شما تصمیم خواهد گرفت که کدام یک از آزمایشات تصویربرداری را در شرایط خود استفاده کنید.

اسکن PET
برای انجام اسکن PET، نوعی قند رادیواکتیو (معروف به FDG) به خون تزریق می شود و عمدتا در سلول های سرطانی جمع می شود.

اسکن PET / CT: غالباً اسکن PET و سی تی اسکن با استفاده از دستگاه خاصی ترکیب می شوند که می تواند هر دو را همزمان انجام دهد و این امکان را برای پزشک فراهم می کند تا مناطق دارای رادیواکتیویته در اسکن PET را با تصویر دقیق تری در سی تی اسکن مقایسه کند. این نوع اسکن PET است که بیشتر در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم استفاده می شود. این آزمایش می تواند به شما کمک کند تا ببینید آیا سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته است یا خیر. اسکن PET همچنین اگر دکتر شما فکر کند سرطان گسترش یافته است اما نمی داند کجا نیز انجام می شود و می تواند مفید باشد.

اوروگرافی داخل وریدی
اوروگرافی داخل وریدی (که به آن pyelogram داخل وریدی یا IVP نیز می گویند) اشعه ایکس سیستم ادراری است که پس از تزریق رنگ مخصوص به ورید گرفته می شود. این آزمایش می تواند نواحی غیر عادی در دستگاه ادراری ناشی از گسترش سرطان دهانه رحم را پیدا کند. شایع ترین یافته این است که سرطان باعث انسداد حالب (لوله های اتصال کلیه به مثانه) می شود. IVP به ندرت برای بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم استفاده می شود زیرا CT و MRI همچنین در یافتن مناطق غیر طبیعی در دستگاه ادراری و همچنین سایر مواردی که با IVP دیده نمی شوند، مهارت دارند.

جمع بندی

با رعایت عوامل خطر سرطان دهانه رحم که قابل تغییر هستند، شاید بتوان که از این نوع سرطان پیشگیری کرد اما همه چیز به این عوامل خطر بستگی ندارد و تغییر آن دست خودمان نیست. با چکاپ های زود به زود می توان به موقع به وجود سرطان دهانه رحم پی برد و درمان مؤثر تری را آغاز کرد. در صورت مشاهده علائمی که از وجود این سرطان حکایت میکند، به متخصص مربوطه مراجعه کنید تا با انجام آزمایشات، بهترین روش درمانی توسط پزشک برای شما انتخاب شود.

شما می توانید با مراجعه به انستیتو کانسر پردیس شیراز و با بهره مند شدن از تجهیزات پیشرفته این مرکز، جهت شناخت نوع سرطان و پیگیری راه های درمان اقدام نمایید. به امید آنکه تشخیص به موقع سرطان و پیگیری راه های درمان، بهبودی و تندرستی هر چه سریع تر برای همه بیماران حاصل شود.